Дар ҶТ фақат он никоҳе эътироф мешавад, ки дар мақомоти САҲШ ба қайди давлатӣ гирифта шуда бошад. Никоҳе, ки бо қоидаҳои диннӣ баста мешавад, ягон оқибати ҳуқуқӣ надорад. Дар ин никоҳ, молу мулки харида амалан ба он ҳамсаре таалуқ дорад, ки ба номаш гузаронида шудааст, ғайр аз хуқуқ ба фарзандоне, ки аз ин никоҳ ба дунё омадаанд.
Дуюм, ҳамсар метавонад хуқуқӣ молу мулкии худро мав-риди баҳс қарор диҳад, ба шарте, ки ў исбот карда тавонад, ки дар мавриди хариди он мол саҳм гузоштааст.
Чӣ хеле, ки таҷрибаи судӣ нишон медиҳад, дар ин гуна ҳолатҳо ягона шахси озордида ин занҳое мебошанд, ки дар никоҳи мусалмоние, ки аз қайди никоҳи давлатӣ нагузаштаанд, қарор доранд ва дар натиҳа хуқуқ ба молу мулки якҷояро аз даст медиҳанд, зеро ба корҳои хоҷагӣ ва тарбияи фарзандон машғул мебошанд.