Агар рохе, ки шумо барои дохилшави ва тарк кардани хонаи худ, чудо кардед, дар китъаи замине, ки ба волидони шавхаратон дода шудааст, мавчуд аст ва ин бо хуччатхо тасдик шудааст, пас шумо хукук доред онро бо ихтиери худ истифода баред.
Агар ба ин нигох накарда, хамсоятон шуморо аз истифодаи рох боздорад, шумо бояд ин бахсро тарики суди хал намоед.
Шарҳ манъ аст.