Мо духтарамонро ба шавҳар додем. Пеш аз никоҳ хешу табори домод ба мо як ҷавонмарди зебо ва сиҳатро нишон доданд, баъд аз бастани ақди никоҳ дар тўй маълум шуд, ки домод дигар шахс аст. Маълум шуд, ки ў олусӣ доштааст, саломатиаш ҳам хуб нест. Хешу табори домод моро фиреб доданд ва ҳеҷ чизро фаҳмидан намехоҳанд, мегўянд, ки барои фикр кардан алакай хеле дер шудааст. Мегўянд, ки духтари мо алакай ба писари дуюмамон – ба яке аз дугоникҳо, оиладор шудааст. Мо фавран ўро ҳамроҳи худ ба хона овардем. Дар ин ҳолат метавон никоҳро ғайриқонунӣ ҳисобид, агар не, бо кадом асос никоҳро ғайриқонунӣ бояд эътироф намуд?

Бале, мувофиқи қонунгузории оилавӣ никоҳе, ки маҷбуран ё ин, ки бо роҳи фиреб баста шудааст, метавон бо тарики тартиби судӣ, баъд аз пешниҳоди ариза аз тарафи ҷабрдида ё прокурор, ғайриқонунӣ ҳисобид. Инчунин никоҳ метавонад ғайриқонунӣ ҳисобида шавад, агар розигии дутарафа байни марду зане, ки ақди никоҳ мебанданд, набошад.

Category: Муомилаи оилавӣ