Падару модарам аз ҳамдигар ҷудо шудаги ҳастанд.Онҳо никоҳи расми надоранд. Ман бо модарам зиндаги мекунам.Падарам вақте модари маро ба зани мегирад аз ин ҳодиса зани аввали падарам хабардор мешавад, ва зиндаги онҳо(падару модари ман) ҳамаги як моҳ давом мекунаду аз ҳам ҷудо мешаванд. Ва аз ин ҳодиса 23 сол гузашт ва ман хабаре ҳам надоштам ки падар дорам, мегуфтанд ки падарат аз дунё гузаштааст. лек ман нав огоҳ шудам ки падар дорам вале боре ҳам падарам маро суроғ накардааст.Бар замми ин ман ба фамилияи модарам ҳастам.Айни ҳол ман донишҷуам оё ман ҳаққи талаб кардани алиментро дорам?

Алимент ба фоидаи шахсони ноболиг, то синни 18 солаги руенида мешавад. Аз руи моддаи 86 «Хукуки фарзандони болиги тахсилкунанда ба алимент», Суд метавонад барои фарзандони ба синни балогат расида, ки донишчўёни тахсили рўзонаи муассисахои таълимии тахсилоти миёна ва олии касби мебошанд, мутаносибан то ба синни бистсолаги ва бистучор-солаги расиданашон аз волидон алимент ситонад.

Дар хар сурат аввал шумо бояд ба суд бо аризаи факти эътирофи падар мурочиат намоед.

 

Шарҳ манъ аст.