Мувофики моддаи 273 Кодекси андози Чумхурии Точикистон, меъёрҳои андоз аз як гектари замин дар миқёси вилоятҳо ва шаҳрҳо (ноҳияҳо) бо дарназардошти минтақаҳои кадастрӣ ва намудҳои замин, аз ҷумла заминҳои маҳалҳои аҳолинишин, заминҳои зери ҷангалзор ва буттазорҳои маҳалҳои аҳолинишин ва заминҳои истифодаи кишоварзӣ ҳар 5 сол бо пешниҳоди мақоми ваколатдори давлатӣ оид ба заминсозӣ дар мувофиқа бо мақоми ваколатдори давлатӣ аз ҷониби Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон муқаррар карда мешаванд.
Маблаги андози замин, мувофики хачми китъаи замин, ки ба истифодабарандаи замин вобаста карда шудааст, хисоб карда мешавад.
Китъаи замин беш аз 2000 метри мураббаъ бошад, чамъи маблаги бо дарназардошти меъери панч каратаи андоз хисоб карда мешавад.
Шарҳ манъ аст.